Reisplannen

Wat onze plannen zijn? Goede vraag. Deze vraag wordt me steeds vaker gesteld, en telkens weer antwoord ik een beetje ontwijkend. In werkelijkheid is het antwoord gewoon; ik heb GEEN idee. Een paar vage plannen zijn er wel. Op de korte termijn, als in: over anderhalve week, stappen we op het vliegtuig naar Alice Springs om een paar mooie rode rotsen en Aboriginaldingen te bekijken. Echter, het vliegticket moet nog geboekt worden. Een of andere tour of gids hebben we ook nog niet geregeld. Over waar we slapen hebben we nog niet eens nagedacht. Maar, no worries. Het komt goed. We zien wel!

Het plan is om daarna naar Cairns te vliegen. Vanaf daar willen we met de auto een beetje rondcrossen. Waar we precies allemaal heen gaan is nog een raadsel. Het enige dat vastligt is dat we 14 juli terug moeten zijn in Melbourne, voor mijn vlucht terug naar Nederland. Als ik die ga nemen. Daarover later meer.

Een beetje rondcrossen in een auto. Heel leuk en aardig allemaal. Kritiek puntje: het hebben van een auto. Wij, onbezorgde, lieve, naïeve meisjes zijn er 3 maanden lang vanuit gegaan dat deze auto wel zonder problemen gehuurd kon worden. Helaas kwam ik er afgelopen week achter dat dit allemaal een beetje ingewikkelder ligt dan verwacht.
Een auto huren. Géééééén probleem! No worries! Echter, deze uitspraken gaan niet op als je onder de 21 bent. En dat zijn wij. Veel maatschappijen zouden er volgens mijn betrouwbare bron niet eens over denken om een auto aan ons te verhuren. Andere (kleinere, onbetrouwbaardere) maatschappijen misschien wel. Wat we daarvoor moeten doen? Lief lachen en een belachelijk hoge verzekering afsluiten. Deze optie zou ik overwegen, mits hierbij alle verzekeringen zijn inbegrepen. Helaas. Niet het geval. Deze verzekering gaat alleen over schade die je maakt bij andere weggebruikers. Wanneer onze eigen auto in de prak gereden zou worden (kleine kans met onze rijtalenten, maar toch), kunnen we rekenen op een rekening van ongeveer 20.000 dollar. En nee. Dat heb ik niet op mijn rekening staan. Helaas.

Plan twee. Bussen en treinen. Easy peasy. Trekt dit me? NEE. Ik. Haat. Bussen.

Plan drie. Liften. Dit leek mij best leuk en gezellig. Helaas heeft mijn bezorgde moedertje me dit gister door de telefoon luid en duidelijk verboden. Te gevaarlijk. Of zo iets.

Plan vier. Een tweedehandsauto kopen. Ik persoonlijk denk dat dit het beste plan is. Hier moet ik Eline alleen nog wel van zien te overtuigen. Natuurlijk is het een risico. We hebben geen verstand van auto’s, en dus geen idee wat voor iets we kopen. Maar, een checkbeurt bij de garage zal toch best te regelen zijn? Punt twee is dat de verkoop van deze auto waarschijnlijk wel eens iets moeilijker kan zijn dan de koop. Dit door een paar saaie registratiepuntjes waar ik jullie verder niet mee lastig zal vallen. Het is nogal een saai verhaal. Maar als we besluiten nog een halfjaar in Melbourne te blijven (hierover later meer) is het hebben van een auto geen overbodige luxe. Dus dan hoeven we over die verkoop nog lang niet na te denken. Toch?

Eline, heb ik je met dit betoog overtuigd? Ja? Fijn. Mooi. Een auto kopen it is! Stiekem hoop ik op een rood volkswagenbusje. Maar met een  toffe rangerover neem ik ook genoegen. Of als het echt niet anders kan gewoon een goedkope rammelbak. Ook leuk.

Liefs, Sofie