Had ik maar een dagboek

Lief dagboek,

Grapje. Ik heb helemaal geen dagboek. Ik ben veel te slecht in het bijhouden van dingen. Lui vooral. Whatever. Hoi lief dagboek. Hoi hoi hoi. Als ik een dagboek bij zou houden, zou ik op dit moment even heel hard klagen. Het plannen van een toekomst is gewoon zo moeilijk!

Het oorspronkelijke plan; volgende week gaan reizen. 14 juli naar huis vliegen. Genieten van de zomer in Europa en daarna beginnen aan een studie communicatiewetenschappen. Of zo iets.

Maar maar maar maar….. Het leven is hier gewoon veel te chill. En leuk. Australië is te leuk. Ik wil niet naar huis! Eline en ik zijn heel hard na gaan denken over andere opties. Het zijn er te veel. Ze zijn te onzeker. Buhhh.

Ik. Weet. Het. Niet. Meer!!

Ik zit op dit moment zwaar depressief te zijn en zonder doel tennisballen door de kamer te gooien in de hoop dat de oplossing zo vanzelf naar voren komt. Helaas. Hij is er nog niet.

De opties.

Volgende week gaan reizen. Daarna een appartement en werk zoeken. Werken tot januari (dan verloopt ons visum). Daarna eventueel terug op een toeristenvisum om nog 3 maanden te werken als au-pair. Probleem. Het vinden van werk kan nog best lastig zijn. We hebben beide geen horecaervaring. Wel een heel lieve glimlach dus ik geef ons persoonlijk best een beetje kans. Maar toch. Een beetje onzeker is het wel. Probleem 2. Zelfs au-pair werk mag officieel niet op een toeristenvisum. Vanaf januari zouden we dan dus vrij illegaal bezig zijn. Probleem 3. Wat gaan we de rest van het jaar doen?

Een andere optie, is het zoeken van farmwerk nadat we gereisd hebben. Op deze manier kunnen we ons tweede visum krijgen, waardoor we niet in januari hoeven te vertrekken. Maar…. Farmwerk? 3 maanden lang fruit plukken, schapen opjagen of vissen vangen ergens op het platteland met het dichtstbijzijnde stadje op 200 km? Dat is zwaar. Heel erg zwaar. En vaak verdien je nog amper geld ook.

De laatste optie. Deze kwam gister opeens in me op. Niet gaan reizen. Volgende week werk en een appartement gaan zoeken. Hier in Melbourne werken tot januari en daarna op een toeristenvisum nog 2 of 3 maanden gaan reizen. Geen idee waarom we daar niet eerder aan gedacht hebben. Maar. Bah. Waarom blijf ik twijfelen? Ik ben nog steeds heel erg bang dat we geen werk vinden. En ik ben bang dat het tegen gaat vallen. En ik ben bang dat we spijt gaan krijgen. En en en en en…. Op dit moment ben ik gewoon overal bang voor.

Buhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh. Lief dagboek. Kom met een oplossing.
Dank.

Liefs + klaag klaag klaag. Sofie

Oh eh. En om niet al te veel te blijven hangen in dit negatieve besluiteloze gebabbel zal ik jullie morgen verblijden met foto's van de roadtrip die we dit weekend hebben gemaakt!