Even klagen:

Auuuuu mijn voeten doen pijn! Om 6.30 een heel café opzetten, werken tot 5, het hele café weer afbreken, boodschappen doen, afwassen en daarna ook nog avondeten koken. Iets te vermoeiend. En dat allemaal met 4 uur slaap. Klaar klaag klaag klaag klaag klaag.

Oké, inmiddels ben ik klaar met klagen. Ik zit nu op de bank, met mijn voeten op een heerlijk warme verwarming. Klaar om de rest van de avond niks te gaan doen (chilllll). Ik heb morgen vrij. En ik hoef maar een blik te werpen op foto's van eerdere roadtrips om me weer te beseffen hoe fijn en mooi het hier is. En dat beetje pijn in mijn benen dat ik nu heb... dat is het helemaal waard!

Liefs, Sofie

Oja, ik had een blog.

Hoi blog-lezers! Ik leef nog! Ja echt! Het bloggen is er  alleen tussen al het werken door niet helemaal van gekomen. Werkdagen van 14 uur kosten een behoorlijke lading aan energie. Nou zijn niet al mijn werkdagen 14 uur. Totaal niet. Over het algemeen zijn dat maar één, twee of heel soms drie dagen per week. De rest van de week bestaat uit chille werkdagjes van een uurtje of zes/zeven. Of uit vrije dagen. De vrije dagen komen in het weekend helaas niet meer voor, dus wanneer ieder normaal persoon aan het werk is, vier ik mijn weekend. En andersom. Niet zo geweldig voor mijn sociale leven, maar het went. En ook maandag avonden zijn best aardig om uit te gaan (oké, niet echt eigenlijk).

Na 2 dagen ziek in bed ben ik inmiddels weer fris, fruitig en uitgerust. Klaar voor een druk-druk-druk werkweekend. En klaar voor het schrijven van een nieuwe blog! Want. Daar had ik tot vandaag even niet meer aan gedacht. Oepsie.

Hoe het gaat? Goed! Ons appartement is fijn. IJskoud, maar fijn! Nooit gedacht dat Australië zo koud kon zijn. Brrrrrrrr. Mam, stuur mijn winterjas even op. Dank je! Werken is druk. Maar leuk. Het werk in het café is leuk. Ik kreeg vandaag van mijn baas te horen dat ik met alle mannelijke klanten moest flirten, ‘want daar ben je goed in’ (oh? Oké baas). Het werken in het restaurant is minder leuk. Maar het verdient lekker (fooien van 60 dollar, kom maar hier hoor. Gebeurt helaas niet dagelijks). En er zijn wijnproeverijen inbegrepen. Gratis dronken worden! LEUK!

Wijnproeverijen. Eline en ik waren tot vorige week nog nooit op een wijnproeverij geweest. We hadden er beide totaal geen zin in, máár het was leuk! Echt. Na onze baas afgeschud te hebben, hebben we ons zelf in het wijnproeven gestort. Een erg eh… interessante ervaring. Ik weet namelijk over het algemeen geen fuck over wijn. Maar, babbelen over een diepe, zoete, zware, fruitige of aarde-achtige smaak, dat kan ik best. Dat was wat ik mijn baas 2 minuten daarvoor had zien doen. En het klonk best intelligent.
In eerste instantie waren alle oude wijnmannetjes niet bijster geïnteresseerd in ons. Na het afgeven van ons visitekaartje en de mededeling; ‘we zoeken een wijn om te verkopen in het restaurant waar we werken. We moeten hem heel lekker vinden, anders krijgen we hem niet verkocht. En hij mag best wat kosten’, waren ze spontaan erg geïnteresseerd. Allemaal bullshit, wie zijn wij om te beslissen welke wijn er in het restaurant verkocht wordt? Maar dat hoeven die wijnmannetjes niet te weten. Vanaf dat moment kregen we de duurste wijnen te proeven. Gevolgd door een gezellig praatje over een diepe, fruitige, zware of aarde-achtige smaken.
Ja. Gratis dure wijnen proberen. Yum! 

Mobile Update

Nou, poging 2098123578496 om een blog te schrijven. Aangezien Sofie (dat meisje die altijd die grappige, leuke, spontane blogs schrijft) al een paar weken/maanden zeurt dat ik ook eens wat aan onze blog moet gaan doen, en drijgt anders de naam van onze blog te veranderen en mijn naam weg te halen, hier maar weer eens een poging voor een blog.

Aangezien ik niet goed ben in stukjes schrijven, hier wat foto's die ik met mijn mobiel heb gemaakt van afgelopen week.





1. We zitten inmiddels alweer bijna twee weken in ons nieuwe apartement, wat hartstikke goed bevalt! Het enige nadeel is dat we geen verwarming hebben en het nu hartje winter in Melbourne is, dus kwam Sofie met het briljante idee om de oven als verwarming te gebruiken haha.

2. Mijn zelfgemaakte eerste chocolademelk! We werken sinds kort beide in een chique restaurant, wat best wel eng is omdat we totaal geen verstand hebben welke wijn goed bij welk gerecht gaat etc maar gelukkig zijn de collega's heel aardig en leggen ze ons alles uit. Laatst hebben we een proeverij gehad van gerechten van de menukaart, en een paar dagen geleden een wijnproeverij + uitleg over de koffieautomaat! Wie had gedacht dat ik zowaar nog is wat zou leren hier..

3. Vandaag een heerlijke dag gehad. Na eerst veels te veel geld uit te hebben gegeven aan kleding, heb ik daarna heerlijk in deel II van de triologie 'Fifty Shades of Grey' gelezen bij de Starbucks (aanrader!)

4. Een heerlijke foute spiegelfoto met mijn nieuwe lichtblauwe blazer en mijn nieuwe zwarte taillebroekje! Het broekje heeft een strik die helaas op de foto niet zo goed te zien is.

5. De lekkere lunch die we samen gister hebben gegeten in een leuk caféetje vlak bij ons om de hoek.

6. Jaaaaaaaa ik maak Sofie al maanden gek over dat ik dit geweldige recept wil koken en ein-de-lijk is het er maandag van gekomen en heb ik voor het eerst in 5 maanden dit weer eens gegeten. Het is super lekker en super simpel, hier het recept:

Ingredienten voor 4 mensen:

• 400 gram kipfilet
• 1 rode ui
• 1 potje rode pesto
• 1 groot bakje crème fraîche (dus niet die kleine van 125 ml)
• 1 pot geroosterde rode paprika's (tenzij het een smalle pot is, dan twee potten)
• 400 gram pasta

Bereiding:

• Ovenschaal licht invetten met olijfolie
• Geroosterde paprika's schoonmaken (opensnijden, pitjes eruit en zwarte dingen er af schrapen) en op de bodem van de ovenschaal leggen
• Kipfilet in kleine stukje snijden en op de paprika leggen
• Lekker peper en zout over de kipfilet strooien
• Oven voorverwarmen op 200 graden
• Rode ui pellen, in ringen snijden en over de kipfilet leggen
• In een bakje het hele bakje crème fraîche met het hele potje rode pesto mengen en over de kipfilet smeren
• Ovenschaal 45 minuten in de oven doen
• Pasta gaar koken

7. Achter deze foto zit in iets langer verhaal. Sofie en ik hebben beide vandaag nieuwe hardloopschoenen en hardloopkleren gekocht want....... ik heb me opgegeven voor de Melbourne Marathon! Dat houdt in dat ik op 14 oktober tien kilometer hard ga lopen! Gelukkig heb ik nog even om te trainen, want ik kan nu net met moeite 5km lopen.. Maar ik kon geen betere motivatie bedenken om in dit barre weer te gaan hardlopen, dan me op te geven voor een marathon! Ik ben al een paar maand bezig met hardlopen (lees: 3 weken heel fanatiek en dan weer een maand niet) en Sofie had mij belooft dat als we hier nog een jaar gingen beloven, zij ook hardloopschoenen zou kopen en vandaag was eindelijk dat moment! We hebben net beide hardgelopen en geloof het of niet: het was leuk!

8. Dit is misschien een verklaring waarom hardlopen zo leuk is. Geloof me, hardlopen langs het strand en dit als uitzicht maakt het een stuk makkelijker vol te houden!


Helaas kan ik de wedstrijd Nederland - Duitsland niet zien, maar ik zal duimen in mijn slaap!
Liefs Eline

Verhuizen!

Mijn vorige verhaal eindigde ik met ‘laten we hopen dat ik jullie in de volgende update kan vertellen dat we het perfecte appartement gevonden (en gekregen) hebben!’. Goed nieuws: dat is zo!

Afgelopen zaterdag zijn we na onze eerste werkdag naar mijn oude huis geracet om de laatste dingen in te pakken. Het plan was om al onze 24244938 koffers, tassen en dozen + een bed in de tram te proppen (zo’n goed plan!), maar toen kwam onze nieuwe huisgenoot gelukkig met het aanbod om ons met de auto op te halen. Onze reddende engel.

Nadat alle troep in onze nieuwe slaapkamer gepleurd was, zijn we als een gek naar de Ikea gegaan. Die sloot bijna, en ik moest twee uur later alweer bij mijn oppasbaantje aan de andere kant van de stad zijn. HAAST. Maar, alle benodigdheden, allemaal wit of roze, hoe typisch, zijn binnen de tijd bij elkaar gesprokkeld en afgerekend (dag spaargeld!). Tijd voor mij om door te gaan naar mijn oppasbaantje. Tijd voor Eline en Josh (onze huisgenoot) om alles uit te pakken en in elkaar te zetten. Een perfecte taakverdeling, als je het mij vraagt.

Ons nieuwe huis is een beetje oud, koud en heeft geen vaatwasser (ik ben een verwend en lui meisje), maar buiten dat hebben we het helemaal prima voor elkaar. We worden warm gehouden door een openhaard. We zitten 200 meter van het strand, 100 meter van de dichtstbijzijnde uitgaansstraat en 50 meter van de tramhalte vandaan. Verder is onze slaapkamer heerlijk groot en onze huisgenoot een schatje. Hij had eerst de grote slaapkamer, maar bood bij de eerste ontmoeting al aan om met ons van kamer te ruilen. Ideaal!

Het baantje dat we hebben is leuk en heel gezellig, en baantje nummer twee is in zicht! Bij baan 1 draaien we ongeveer vier dagen per week een shift van 10 tot 5, en bij baan 2 kunnen we shifts draaien van 6 tot 10. Ideaal te combineren dus. Baantje 1 is in een gezellig café, baantje 2 zou zijn in een restaurant/(wijn)proeverij. Een nieuw concept, en ze openen dit weekend pas, dus we hebben de komende dagen een paar introductiedingen. Baal stiekem wel een beetje dat ik de wijnproeverij moet missen omdat ik al ingeroosterd sta bij baantje nummer 1, gehe.

Om dit hele verhaal even kort voor jullie samen te vatten: het gaat goed met me. Heel goed! En het plan om langer in Australië te blijven gaat definitief door! Heel erg fijn en leuk en ik ben echt heel gelukkig en blij. Van de andere kant is het idee dat ik al mijn vrienden en familie nog minstens 10 maanden langer moet missen af en toe ook wel een beetje moeilijk. Maar dat hoort er nou eenmaal bij. Helaas.

Liefs, Sofie

Update

1.       We hebben een baan! Ik heb vandaag een trial (= proefuurtje) gelopen in een leuk café, waar Eline afgelopen weekend een trial gedaan heeft. Ik was eigenlijk zondag al aan de beurt, maar heb toen maar gezegd dat ik ziek was. Voelde me na 3 uurtjes slaap niet echt in staat om leuk en vrolijk in een café rond te lopen. Sssssoftt. I know. Oorspronkelijk zouden ze van de drie mensen (ik, Eline en een onbekend ander iemand) die afgelopen week meeliepen één iemand kiezen. Maar ik kreeg vandaag na m’n twee proefuurtjes te horen dat ze niet konden kiezen tussen mij en Eline, dus dat ze ons daarom maar allebei aan gingen nemen. Het is niet full-time, maar een leuk begin is het zeker. Ondertussen zoeken we nog even verder naar een tweede baantje om de vrije uurtjes op te vullen, maar voor nu is dit voor mij genoeg om definitief te zeggen dat ik blijf. Jeej!

2.       Joe (de jongen van het appartement van zaterdag) laat niks meer van zich horen. Faaaaaaaaaaaaaallllll. Ik heb hem nog een heel lief ‘just wondering if you made up your mind about the apartment?’-sms gestuurd, maar ook daar komt geen reactie op. Boehoe! Hij vond ons niet leuk genoeg. Dit is slecht voor mijn ego (haha).

3.       We hebben vandaag nog 2 andere appartementen bekeken, maar deze waren het allebei niet helemaal. Een van de twee had alleen een internetsignaal als je buiten ging zitten. Prima in de zomer, maar het wordt nu winter, en met een graad of 10 zie ik het persoonlijk niet zo zitten om buiten te gaan zitten als ik even op het internet wil. Appartement nummer twee zouden we moeten delen met een beetje een vreemde, niet goed Engels sprekende 31 jarige man. Ook niet ideaal. Morgen en overmorgen bekijken we er nog een paar, dus laten we hopen dat daar wat tussen zit.

4.       Dit is mijn laatste week als au-pair! Dat heb ik al vaker gezegd, maar deze keer echt! Van de ene kant heel erg fijn, ik heb mijn portie full-time kinderen voorlopig wel weer gehad. Van de andere kant zijn het ook wel heel erg lieve schatjes. Ze zaten vandaag te vertellen hoe erg ze me gingen missen en dat ze wilde dat ik elk weekend bij ze langs kwam in China (daar verhuizen ze over 3 weken heen). Aaaawhh.

En nu ga ik snel slapen want het hectische leven hier (kinderen naar school brengen, trials doen, m'n cv overal achterlaten, appartementen bekijken, kinderen ophalen en vermaken, op appartementen reageren en bij nog meer appartementen langs) begint me een beetje op te breken. Laten we hopen dat ik jullie in de volgende update kan vertellen dat we het perfecte appartement gevonden (en gekregen) hebben!

Liefs, Sofie

Huizenjacht

De dag begon vandaag vroeg. Heel  VROEG. 7.30. Normaal zou ik over deze tijd niet klagen. Na een hele fles wodka de avond ervoor wel. Hoi kater. Hoi trillende handjes. Hoi brak hoofd. Prima toestand om een goede eerste indruk mee te maken. (groetjes Sofie. Nu komt Eline)

De dag begon vandaag vroeg. Heel VROEG. 7.30. Dat is voor mij normaal al niet draagbaar, maar na een hele fles wodka de avond ervoor, en een nacht te hebben geslapen op een koude (!) bank wel. Sofie daarentegen had het weer goed voor elkaar en had een heerlijk warm bed. Bitch.

In ieder geval, werd ik dus om 7.30 (te vroeg jongens, te vroeg) ongeveer de bank afgepleurd, en moesten Sofie en ik door de kou, op te hoge hakken een tram zoeken naar huis. (Ik zou graag meer willen vertellen over onze nacht maar dan krijg ik ruzie met Sofie, en aangezien ik het komende jaar een kamer met haar deel lijkt me dit geen verstandig idee. Herinner me over een jaar hieraan, dan vertel ik alle details). In ieder geval, brak brak brak en moe moesten we ons toen opeens klaar gaan maken voor een lange dag huizenjacht.

Hier is Sofie weer want Eline blijft op een zeurderig toontje uitkramen dat ze geen blogs kan schrijven. In ieder geval; huizenjacht. We zijn met onze egg-baconsandwich en cappuccino in de tram gestapt. De tram de verkeerde kant op. Oeps. Goedemorgen! Lekker begin.

Huis nummer één (waar we precies 25 minuten te laat aankwamen) had geen werkende deurbel. Het raam stond open dus toen er geen reactie kwam op ons gebonk zijn we daar maar door naar binnen geklommen. In het huis was in eerste instantie niemand te vinden, maar na even rondgelopen te hebben, kwam er uit een van de kamers een lekkere fransman tevoorschijn. Die kon ons vertellen dat de huseigenaar net weg was. Oeps. De lekkere fransman heeft ons het huis en de kamer laten zien. Wat er beide prima uitzag. De kamer was enorm en heerlijk cheap. Maar……. 1 badkamer delen met 10 andere huisgenoten? Slecht plan.

Voor huis nummer twee waren we op dat moment ook al drie kwartier te laat. De kamer was inmiddels vergeven dus de moeite van langsgaan hoefden we daar al niet eens meer te nemen. Dit gaf ons wat meer ruimte in de planning. Tijd voor een cappuccinootje om wakker te worden. Helaas bij het verkeerde café want de cappuccino was VIES. Oke, dat boeit jullie waarschijnlijk geen fuck.

Huis nummer drie was best prima. De kamer was groot. Er waren 4 badkamers, twee keukens, drie balkons, en drie tv’s. Chill dus. Maar… de enige huisgenoot die we gezien hebben was op z’n zachtst gezegd een beetje raar. Vreemd. Apart. Ik weet dat we nu te snel oordelen want dit zegt natuurlijk niets over de rest van de huisgenoten. Maar toch.

Het laatste huis wat op de planning stond was een huis met maar één andere huisgenoot. Joe. Voor we Joe ook maar gezien hadden vlogen de flauwe grappen over hem al in het rond. Allemaal ten onrechte, want Joe was leuk, chill en gezellig (en heel erg knap). Het huis was fijn. Heel erg fijn. De woonkamer was mooi. Heel erg mooi. De slaapkamer was mini, maar met een fijne woonkamer hebben de slaapkamer toch alleen maar nodig als plek om te slapen. Helaas staat de kamer in het huis van Joe al een tijdje leeg. Bij gebrek aan de perfecte huisgenoot. We moeten aan een paar strenge eisen voldoen. Dus…. Nu is het heel hard hopen dat Joe ons leuk genoeg vond. En dat horen we maandag.

Wordt vervolgd……………………

Liefs, Sofie. En een beetje van Eline.

Australia in pictures part II

Bovenstaand een lading foto’s van de afgelopen 5 maanden. Wat er zoal te zien is? (1) Ik met een vriendin uit Nederland in Brisbane, (2) een Melbournse ‘skyline’, (3) een roadtrip ergens ten westen van Melbourne, (4) ik (op een andere roadtrip) ergens langs de Great Ocean Road, (5) graffiti in de binnenstad, (6) ik weer (jeetje, wat kunnen jullie veel van mijn hoofd genieten deze keer), deze keer ergens in de stad, (7) Brisbane by night, (8) taco’s. Toevallig ook in Brisbane, maar dat doet er verder niet zo heel veel toe, (9) Eline op de Great Ocean Road-roadtrip, (10) een uitzichtje op diezelfde roadtrip, (11) een pre-uitgaans foto, en ten slotte (12) een paar kangoeroes.

Als jullie net zo lui zijn als ik hebben jullie aan deze hele opsomming niks gehad. Ik ben altijd te lui om steeds naar boven te scrollen om te zien welke omschrijving bij welke foto hoort. Maar toch. Het idee is leuk.

Afgelopen week hebben we ons vooral bezig gehouden met het zoeken van werk. We hebben ons stralende hoofd met onze sprankelende glimlach vergezeld met een geweldig cv in half Melbourne laten zien.  We hebben wat weekendbaantjes aangeboden gekregen. Wat een leuk begin is, maar van een weekendbaantje alleen kunnen we helaas niet leven. Of in ieder geval, niet op de manier waarop wij willen. Doei lunches, nieuwe schoenen, flessen wodka en avondjes stappen. Dus, het is nog even wachten op het perfecte aanbod. En dat gaat er komen. Echt. De hoop is er in ieder geval. We doen deze week en volgende week een paar meeloopuurtjes in verschillende cafés.

Ik heb gister meegelopen in een take-away shop hier om de hoek. Maar hallo?! Een café dat 12,50 per uur betaalt, in een land waar 18 tot 22 dollar per uur toch wel het gemiddelde loon is? Nee sorry, daar ga ik niet aan beginnen.

Morgen avond loop ik ergens mee achter de bar. Wat denken jullie? Ben ik een goede barvrouw?

Liefs, Sofie

Nog even een technisch vraagje; is er een slimmerd die mij kan vertellen of het mogelijk is om in blogger iets aan de afbeeldinginstellingen te veranderen? Ik pas tot nu toe voor elke foto die ik plaats het formaat handmatig aan van normaal naar extra groot. Maar ik ben lui, dus het zou heel erg fijn zijn als ik in zou kunnen stellen dat ik dit als standaard formaat wil. Kan dat?

Wat. Een. Dag.

Twee poeponderbroeken, een berg (droge) handdoeken gebruikt als speelgoed voor in bad, een pak melk kapot op het tapijt en twee stapels net opgevouwen was gebruikt als materiaal voor een tent.

Werken als au-pair is geweldig.
Wauw.

(DAT WAS SARCASTISCH JA)

Roadtrip

Afgelopen weekend hebben we ons vermaakt met een roadtrip. Een roadtrip door de Yarra Valley en de High Country, maar dat zegt jullie waarschijnlijk niets. We hebben sneeuw gezien (Mount Buller), regenwoud, wijngaarden, bergen, weilanden, zonsondergangen, modderpaadjes en een prachtig meer (Lake Eildon).

We hebben in de kou langs te lijn van een hardloopwedstrijd gestaan voor een grote lading morele support. Ok grap. Wij lagen in bed terwijl Ian, onze chauffeur (mijn ehhhh.... ja, wat eigenlijk?), lekker rondjes aan het rennen was. Vlak voor het einde hebben wij ons nog even snel naar de finish gehaast. Omdat we zo geïnteresseerd en trost zijn. En ook een heel klein beetje omdat we toch om 10 uur uit moesten checken.

De auto heeft vastgezeten in de modder. Het heeft ongeveer 1,5 uur gekost om hieruit te komen. Leuk joh, binnendoorweggetjes. Eline en Ian hebben geduwd terwijl ik mijn lach in zat te houden achter het stuur. Lachen was verboden. Oeps. Dit hilarische verhaal werd nog hilarischer toen er, net toen de auto eindelijk uit de modder was, een kudde schapen ons tegemoet kwam. Om deze kudde te laten passeren moesten we weer van de weg af. Terug in de modderige berm. HAHA. Onze inmiddels lichtelijk humeurige chauffeur kon er nog steeds de humor niet van inzien, helaas.

De rest van de terugweg bestond uit een rit van +-5 uur door een eng donker bos op een onverharde weg. Het jammere van deze zeer mooie route was het feit dat er nergens winkels waren. Hallo?! HONGER! En dorst. Na een tijdje zijn we maar aan de vodka begonnen; het enige drinken dat nog in de auto aanwezig was. Verder kan ik jullie nog heel veel meer vertellen over het weekend, maar foto’s zeggen veel meer dan mijn gebabbel, dus kijk daar maar gewoon naar.

Liefs, Sofie

O, en een update over onze plannen: we hebben besloten onszelf twee weken te geven om werk en een appartement te vinden. Als dit in deze twee weken niet lukt vertrekken we alsnog op onze reis (welke dan helaas wel maar zes weken is in plaats van acht, maar dat is niet anders), en daarna naar huis. Lukt het wel? Dan stellen we onze studie een jaar uit en blijven we hier in Melbourne tot januari, om daarna op een toeristenvisum nog twee of drie maanden rond te reizen.

Had ik maar een dagboek

Lief dagboek,

Grapje. Ik heb helemaal geen dagboek. Ik ben veel te slecht in het bijhouden van dingen. Lui vooral. Whatever. Hoi lief dagboek. Hoi hoi hoi. Als ik een dagboek bij zou houden, zou ik op dit moment even heel hard klagen. Het plannen van een toekomst is gewoon zo moeilijk!

Het oorspronkelijke plan; volgende week gaan reizen. 14 juli naar huis vliegen. Genieten van de zomer in Europa en daarna beginnen aan een studie communicatiewetenschappen. Of zo iets.

Maar maar maar maar….. Het leven is hier gewoon veel te chill. En leuk. Australië is te leuk. Ik wil niet naar huis! Eline en ik zijn heel hard na gaan denken over andere opties. Het zijn er te veel. Ze zijn te onzeker. Buhhh.

Ik. Weet. Het. Niet. Meer!!

Ik zit op dit moment zwaar depressief te zijn en zonder doel tennisballen door de kamer te gooien in de hoop dat de oplossing zo vanzelf naar voren komt. Helaas. Hij is er nog niet.

De opties.

Volgende week gaan reizen. Daarna een appartement en werk zoeken. Werken tot januari (dan verloopt ons visum). Daarna eventueel terug op een toeristenvisum om nog 3 maanden te werken als au-pair. Probleem. Het vinden van werk kan nog best lastig zijn. We hebben beide geen horecaervaring. Wel een heel lieve glimlach dus ik geef ons persoonlijk best een beetje kans. Maar toch. Een beetje onzeker is het wel. Probleem 2. Zelfs au-pair werk mag officieel niet op een toeristenvisum. Vanaf januari zouden we dan dus vrij illegaal bezig zijn. Probleem 3. Wat gaan we de rest van het jaar doen?

Een andere optie, is het zoeken van farmwerk nadat we gereisd hebben. Op deze manier kunnen we ons tweede visum krijgen, waardoor we niet in januari hoeven te vertrekken. Maar…. Farmwerk? 3 maanden lang fruit plukken, schapen opjagen of vissen vangen ergens op het platteland met het dichtstbijzijnde stadje op 200 km? Dat is zwaar. Heel erg zwaar. En vaak verdien je nog amper geld ook.

De laatste optie. Deze kwam gister opeens in me op. Niet gaan reizen. Volgende week werk en een appartement gaan zoeken. Hier in Melbourne werken tot januari en daarna op een toeristenvisum nog 2 of 3 maanden gaan reizen. Geen idee waarom we daar niet eerder aan gedacht hebben. Maar. Bah. Waarom blijf ik twijfelen? Ik ben nog steeds heel erg bang dat we geen werk vinden. En ik ben bang dat het tegen gaat vallen. En ik ben bang dat we spijt gaan krijgen. En en en en en…. Op dit moment ben ik gewoon overal bang voor.

Buhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh. Lief dagboek. Kom met een oplossing.
Dank.

Liefs + klaag klaag klaag. Sofie

Oh eh. En om niet al te veel te blijven hangen in dit negatieve besluiteloze gebabbel zal ik jullie morgen verblijden met foto's van de roadtrip die we dit weekend hebben gemaakt!

Last weekend

Na al die leuke blogs van Sofie is het nu dan echt hoog tijd dat ik een blog ga plaatsen. Een blog over afgelopen weekend, jawel, want daar weet ik nog zoveel van (ehm..).
Zaterdagochtend mocht ik eerst nog een héérlijk ochtendje werken. En geloof me, je weet al snel dat het een lange en moeizame dag wordt als je voor 7:30 's ochtends al 2 poepluiers hebt verschoont, je arm als tissue is gebruikt en je schattige kinderen het nodig vinden om je met liefdegemaakte pap terug te gooien in je net gewassen haar. En maar blijven lachen he.. Daarna hadden Sofie en ik samen met Roxan afgesproken ( jeeej contact met mensen van 3+!! ), een Nederlandse uitwisselingsstudent die hier al 10 maand zit en helaas komend weekend weer naar huis gaat. Om haar laatste weekend met ons goed af te sluiten, besloten we eerst lekker uit eten te gaan en ons daarna bij Sofie thuis klaar te maken voor een wild avondje uit gaan.

Roxan hadden we al bijna een maand niet meer gezien, dus er moest flink wat bijgepraat worden. We hebben zo hard gelachen dat het halve restaurant naar ons keek, heerlijk gegeten, en gepraat over hoe erg we allemaal van Melbourne houden, en het gaan missen. De rest van de avond bestond uit nog meer lachen, kaartspellen, mens-erger-je-niet, iets te veel alcohol, Sofie die bij random huizen aanbelt om te vragen "Is there a party here?!", Sofie en Roxan die in een random boot stappen om er daarna met mijn hulp weer uit te komen (uhhhhh Eline vraagt me om haar blog na te lezen, Sofie hier, en dit verhaal is te ernstig verdraaid. Mevrouw was hier totaal niet degene die ook nog maar enigszins als hulp kon dienen. Laten we het erop houden dat zij degene was die de hele weg op de grond heef gelegen en meerdere pogingen tot wildplassen in haar panty heeft gedaan. Dat kan ik nog navertellen ja, aangezien ik niet die persoon was die zich niets meer van de hele avond herinnerd. HÈ ELINE??? Jammer dat ze dit waarschijnlijk weer verwijdert voor ze deze blog post) en nog meer veel meer verhalen die of niet internet geschikt zijn of die we eh simpelweg niet meer weten. Maar, één ding is zeker, een geslaagde avond was het sowieso!

De volgende ochtend niet eens zo heel brak opgestaan, met z'n drieën ontbeten bij een super leuk tentje en daarna was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen van ons lieve Hollandse vriendinnetje. Toch raar om afscheid te nemen terwijl je weet dat ze nog een week in dezelfde stad is. Maar, omdat Sofie en ik dit weekend op roadtrip gaan, hebben we afgelopen zondag Roxan dikke knuffels gegeven en afscheid genomen met de belofte om in Nederland met z'n allen nog heel vaak van dit soort leuke weekendjes te houden.

Daarna hebben Soof en ik nog geshopt, super leuke dingen gekocht, foto's volgen nog! Daarna kwamen we er beide achter dat we toch wel een beetje brak waren dus de rest van de dag gechillt, onze favoriete pizza afgehaalt bij de sexy getinte pizzabakker (extra veel zalm, yum!) en zijn we om 20uur gaan slapen. De volgende dag waren Sofie's beide kinderen vrij helaas, dus hebben we ons vermaakt door wortelcake te bakken, met z'n allen op steps naar het park te gaan en tekeningen maken! Love the weekends, kan niet wachten op morgen

Liefs, Eline

Reisplannen

Wat onze plannen zijn? Goede vraag. Deze vraag wordt me steeds vaker gesteld, en telkens weer antwoord ik een beetje ontwijkend. In werkelijkheid is het antwoord gewoon; ik heb GEEN idee. Een paar vage plannen zijn er wel. Op de korte termijn, als in: over anderhalve week, stappen we op het vliegtuig naar Alice Springs om een paar mooie rode rotsen en Aboriginaldingen te bekijken. Echter, het vliegticket moet nog geboekt worden. Een of andere tour of gids hebben we ook nog niet geregeld. Over waar we slapen hebben we nog niet eens nagedacht. Maar, no worries. Het komt goed. We zien wel!

Het plan is om daarna naar Cairns te vliegen. Vanaf daar willen we met de auto een beetje rondcrossen. Waar we precies allemaal heen gaan is nog een raadsel. Het enige dat vastligt is dat we 14 juli terug moeten zijn in Melbourne, voor mijn vlucht terug naar Nederland. Als ik die ga nemen. Daarover later meer.

Een beetje rondcrossen in een auto. Heel leuk en aardig allemaal. Kritiek puntje: het hebben van een auto. Wij, onbezorgde, lieve, naïeve meisjes zijn er 3 maanden lang vanuit gegaan dat deze auto wel zonder problemen gehuurd kon worden. Helaas kwam ik er afgelopen week achter dat dit allemaal een beetje ingewikkelder ligt dan verwacht.
Een auto huren. Géééééén probleem! No worries! Echter, deze uitspraken gaan niet op als je onder de 21 bent. En dat zijn wij. Veel maatschappijen zouden er volgens mijn betrouwbare bron niet eens over denken om een auto aan ons te verhuren. Andere (kleinere, onbetrouwbaardere) maatschappijen misschien wel. Wat we daarvoor moeten doen? Lief lachen en een belachelijk hoge verzekering afsluiten. Deze optie zou ik overwegen, mits hierbij alle verzekeringen zijn inbegrepen. Helaas. Niet het geval. Deze verzekering gaat alleen over schade die je maakt bij andere weggebruikers. Wanneer onze eigen auto in de prak gereden zou worden (kleine kans met onze rijtalenten, maar toch), kunnen we rekenen op een rekening van ongeveer 20.000 dollar. En nee. Dat heb ik niet op mijn rekening staan. Helaas.

Plan twee. Bussen en treinen. Easy peasy. Trekt dit me? NEE. Ik. Haat. Bussen.

Plan drie. Liften. Dit leek mij best leuk en gezellig. Helaas heeft mijn bezorgde moedertje me dit gister door de telefoon luid en duidelijk verboden. Te gevaarlijk. Of zo iets.

Plan vier. Een tweedehandsauto kopen. Ik persoonlijk denk dat dit het beste plan is. Hier moet ik Eline alleen nog wel van zien te overtuigen. Natuurlijk is het een risico. We hebben geen verstand van auto’s, en dus geen idee wat voor iets we kopen. Maar, een checkbeurt bij de garage zal toch best te regelen zijn? Punt twee is dat de verkoop van deze auto waarschijnlijk wel eens iets moeilijker kan zijn dan de koop. Dit door een paar saaie registratiepuntjes waar ik jullie verder niet mee lastig zal vallen. Het is nogal een saai verhaal. Maar als we besluiten nog een halfjaar in Melbourne te blijven (hierover later meer) is het hebben van een auto geen overbodige luxe. Dus dan hoeven we over die verkoop nog lang niet na te denken. Toch?

Eline, heb ik je met dit betoog overtuigd? Ja? Fijn. Mooi. Een auto kopen it is! Stiekem hoop ik op een rood volkswagenbusje. Maar met een  toffe rangerover neem ik ook genoegen. Of als het echt niet anders kan gewoon een goedkope rammelbak. Ook leuk.

Liefs, Sofie

Australia in pictures part I

Wat hier zoal te zien is?

1.       Het plannen van onze roadtrip. Dat dit plannen na vijf minuten omsloeg in het kijken van de nieuwe Gossip Girl aflevering onder het mom van ‘onze trip? Ooooo, we zien wel!’ kunnen we er misschien maar beter niet bij zeggen.

2.       Een mooi stukje Melbourne.

3.       Een toeristisch plaatje gemaakt in een weekendje Sydney.

4.       Eline – Sofie – Roxan, zichzelf voorschut aan het zettend op het strand.

5.       Eline, met haar toffe glitterjasje, op een van onze vele chill-momentjes op het gras.

6.       Benen op het strand. Even voor de duidelijkheid; deze foto is ongeveer een maand geleden genomen. Inmiddels is het koud en regenachting (winter dus). Australië altijd warm zonnig? NOT TRUE.

7.       Een koffiebreak bij een van onze favoriete koffietentjes. Kinfolk Café, 673 Bourke Street in Melbourne, voor de geïnteresseerde onder ons.

8.       De skyline van het (naar mijn mening) eigenlijk niet zo fotogenieke Brisbane.

9.       Het uitzicht over Supafest vanaf de schouders van een lange gozer. Het is zo fijn (en ontzettend handig) om een meisje met een lieve glimlach te zijn!

10.   Ik, voor een gedenkmonument wat op deze foto onwijs goed te zien is, waar we op een regenachtige zondagmiddag beland zijn. We hadden niets te doen dus zijn in een willekeurige tram gestapt, om er vervolgens uit te stappen op een plek waar het er leuk uit zag. Aanrader! … Normaal ben ik nogal sarcastisch aangelegd maar dit is serieus een aanrader.

11.   Het mooie Fitzroy (een wijk van Melbourne).

12.   Wij op Supafest; een groot festival met oa. Chris Brown, Kelly Rowland en Trey Songz

Liefs, Sofie