Na 2 dagen ziek in bed ben ik inmiddels weer fris, fruitig
en uitgerust. Klaar voor een druk-druk-druk werkweekend. En klaar voor het
schrijven van een nieuwe blog! Want. Daar had ik tot vandaag even niet meer aan
gedacht. Oepsie.
Hoe het gaat? Goed! Ons appartement is fijn. IJskoud, maar
fijn! Nooit gedacht dat Australië zo koud kon zijn. Brrrrrrrr. Mam, stuur mijn
winterjas even op. Dank je! Werken is druk. Maar leuk. Het werk in het café is
leuk. Ik kreeg vandaag van mijn baas te horen dat ik met alle mannelijke
klanten moest flirten, ‘want daar ben je goed in’ (oh? Oké baas). Het werken in
het restaurant is minder leuk. Maar het verdient lekker (fooien van 60 dollar, kom
maar hier hoor. Gebeurt helaas niet dagelijks). En er zijn wijnproeverijen inbegrepen.
Gratis dronken worden! LEUK!
Wijnproeverijen. Eline en ik waren tot vorige week nog nooit
op een wijnproeverij geweest. We hadden er beide totaal geen zin in, máár het
was leuk! Echt. Na onze baas afgeschud te hebben, hebben we ons zelf in het
wijnproeven gestort. Een erg eh… interessante ervaring. Ik weet namelijk over
het algemeen geen fuck over wijn. Maar, babbelen over een diepe, zoete, zware,
fruitige of aarde-achtige smaak, dat kan ik best. Dat was wat ik mijn baas 2
minuten daarvoor had zien doen. En het klonk best intelligent.
In eerste instantie waren alle oude wijnmannetjes niet bijster geïnteresseerd in ons. Na het afgeven van ons visitekaartje en de mededeling; ‘we zoeken een wijn om te verkopen in het restaurant waar we werken. We moeten hem heel lekker vinden, anders krijgen we hem niet verkocht. En hij mag best wat kosten’, waren ze spontaan erg geïnteresseerd. Allemaal bullshit, wie zijn wij om te beslissen welke wijn er in het restaurant verkocht wordt? Maar dat hoeven die wijnmannetjes niet te weten. Vanaf dat moment kregen we de duurste wijnen te proeven. Gevolgd door een gezellig praatje over een diepe, fruitige, zware of aarde-achtige smaken.
Ja. Gratis dure wijnen proberen. Yum!
In eerste instantie waren alle oude wijnmannetjes niet bijster geïnteresseerd in ons. Na het afgeven van ons visitekaartje en de mededeling; ‘we zoeken een wijn om te verkopen in het restaurant waar we werken. We moeten hem heel lekker vinden, anders krijgen we hem niet verkocht. En hij mag best wat kosten’, waren ze spontaan erg geïnteresseerd. Allemaal bullshit, wie zijn wij om te beslissen welke wijn er in het restaurant verkocht wordt? Maar dat hoeven die wijnmannetjes niet te weten. Vanaf dat moment kregen we de duurste wijnen te proeven. Gevolgd door een gezellig praatje over een diepe, fruitige, zware of aarde-achtige smaken.
Ja. Gratis dure wijnen proberen. Yum!
Haha,wat een leuk artikel!
BeantwoordenVerwijderenHaha, altijd leuk.. gratis wijn. gratis hele dure wijn. Gratis dronken worden van hele dure wijn.
BeantwoordenVerwijderenHahaha slim aangepakt met die wijn! Drukke werkdagen hebben jullie daar, maar als je maar blijft genieten daar :)
BeantwoordenVerwijderenHiii, zou je mij uit kunnen nodigen voor je blog? Ik kan hem niet meer zien....
Verwijderen