Huizenjacht

De dag begon vandaag vroeg. Heel  VROEG. 7.30. Normaal zou ik over deze tijd niet klagen. Na een hele fles wodka de avond ervoor wel. Hoi kater. Hoi trillende handjes. Hoi brak hoofd. Prima toestand om een goede eerste indruk mee te maken. (groetjes Sofie. Nu komt Eline)

De dag begon vandaag vroeg. Heel VROEG. 7.30. Dat is voor mij normaal al niet draagbaar, maar na een hele fles wodka de avond ervoor, en een nacht te hebben geslapen op een koude (!) bank wel. Sofie daarentegen had het weer goed voor elkaar en had een heerlijk warm bed. Bitch.

In ieder geval, werd ik dus om 7.30 (te vroeg jongens, te vroeg) ongeveer de bank afgepleurd, en moesten Sofie en ik door de kou, op te hoge hakken een tram zoeken naar huis. (Ik zou graag meer willen vertellen over onze nacht maar dan krijg ik ruzie met Sofie, en aangezien ik het komende jaar een kamer met haar deel lijkt me dit geen verstandig idee. Herinner me over een jaar hieraan, dan vertel ik alle details). In ieder geval, brak brak brak en moe moesten we ons toen opeens klaar gaan maken voor een lange dag huizenjacht.

Hier is Sofie weer want Eline blijft op een zeurderig toontje uitkramen dat ze geen blogs kan schrijven. In ieder geval; huizenjacht. We zijn met onze egg-baconsandwich en cappuccino in de tram gestapt. De tram de verkeerde kant op. Oeps. Goedemorgen! Lekker begin.

Huis nummer één (waar we precies 25 minuten te laat aankwamen) had geen werkende deurbel. Het raam stond open dus toen er geen reactie kwam op ons gebonk zijn we daar maar door naar binnen geklommen. In het huis was in eerste instantie niemand te vinden, maar na even rondgelopen te hebben, kwam er uit een van de kamers een lekkere fransman tevoorschijn. Die kon ons vertellen dat de huseigenaar net weg was. Oeps. De lekkere fransman heeft ons het huis en de kamer laten zien. Wat er beide prima uitzag. De kamer was enorm en heerlijk cheap. Maar……. 1 badkamer delen met 10 andere huisgenoten? Slecht plan.

Voor huis nummer twee waren we op dat moment ook al drie kwartier te laat. De kamer was inmiddels vergeven dus de moeite van langsgaan hoefden we daar al niet eens meer te nemen. Dit gaf ons wat meer ruimte in de planning. Tijd voor een cappuccinootje om wakker te worden. Helaas bij het verkeerde café want de cappuccino was VIES. Oke, dat boeit jullie waarschijnlijk geen fuck.

Huis nummer drie was best prima. De kamer was groot. Er waren 4 badkamers, twee keukens, drie balkons, en drie tv’s. Chill dus. Maar… de enige huisgenoot die we gezien hebben was op z’n zachtst gezegd een beetje raar. Vreemd. Apart. Ik weet dat we nu te snel oordelen want dit zegt natuurlijk niets over de rest van de huisgenoten. Maar toch.

Het laatste huis wat op de planning stond was een huis met maar één andere huisgenoot. Joe. Voor we Joe ook maar gezien hadden vlogen de flauwe grappen over hem al in het rond. Allemaal ten onrechte, want Joe was leuk, chill en gezellig (en heel erg knap). Het huis was fijn. Heel erg fijn. De woonkamer was mooi. Heel erg mooi. De slaapkamer was mini, maar met een fijne woonkamer hebben de slaapkamer toch alleen maar nodig als plek om te slapen. Helaas staat de kamer in het huis van Joe al een tijdje leeg. Bij gebrek aan de perfecte huisgenoot. We moeten aan een paar strenge eisen voldoen. Dus…. Nu is het heel hard hopen dat Joe ons leuk genoeg vond. En dat horen we maandag.

Wordt vervolgd……………………

Liefs, Sofie. En een beetje van Eline.