Even klagen:

Auuuuu mijn voeten doen pijn! Om 6.30 een heel café opzetten, werken tot 5, het hele café weer afbreken, boodschappen doen, afwassen en daarna ook nog avondeten koken. Iets te vermoeiend. En dat allemaal met 4 uur slaap. Klaar klaag klaag klaag klaag klaag.

Oké, inmiddels ben ik klaar met klagen. Ik zit nu op de bank, met mijn voeten op een heerlijk warme verwarming. Klaar om de rest van de avond niks te gaan doen (chilllll). Ik heb morgen vrij. En ik hoef maar een blik te werpen op foto's van eerdere roadtrips om me weer te beseffen hoe fijn en mooi het hier is. En dat beetje pijn in mijn benen dat ik nu heb... dat is het helemaal waard!

Liefs, Sofie

Oja, ik had een blog.

Hoi blog-lezers! Ik leef nog! Ja echt! Het bloggen is er  alleen tussen al het werken door niet helemaal van gekomen. Werkdagen van 14 uur kosten een behoorlijke lading aan energie. Nou zijn niet al mijn werkdagen 14 uur. Totaal niet. Over het algemeen zijn dat maar één, twee of heel soms drie dagen per week. De rest van de week bestaat uit chille werkdagjes van een uurtje of zes/zeven. Of uit vrije dagen. De vrije dagen komen in het weekend helaas niet meer voor, dus wanneer ieder normaal persoon aan het werk is, vier ik mijn weekend. En andersom. Niet zo geweldig voor mijn sociale leven, maar het went. En ook maandag avonden zijn best aardig om uit te gaan (oké, niet echt eigenlijk).

Na 2 dagen ziek in bed ben ik inmiddels weer fris, fruitig en uitgerust. Klaar voor een druk-druk-druk werkweekend. En klaar voor het schrijven van een nieuwe blog! Want. Daar had ik tot vandaag even niet meer aan gedacht. Oepsie.

Hoe het gaat? Goed! Ons appartement is fijn. IJskoud, maar fijn! Nooit gedacht dat Australië zo koud kon zijn. Brrrrrrrr. Mam, stuur mijn winterjas even op. Dank je! Werken is druk. Maar leuk. Het werk in het café is leuk. Ik kreeg vandaag van mijn baas te horen dat ik met alle mannelijke klanten moest flirten, ‘want daar ben je goed in’ (oh? Oké baas). Het werken in het restaurant is minder leuk. Maar het verdient lekker (fooien van 60 dollar, kom maar hier hoor. Gebeurt helaas niet dagelijks). En er zijn wijnproeverijen inbegrepen. Gratis dronken worden! LEUK!

Wijnproeverijen. Eline en ik waren tot vorige week nog nooit op een wijnproeverij geweest. We hadden er beide totaal geen zin in, máár het was leuk! Echt. Na onze baas afgeschud te hebben, hebben we ons zelf in het wijnproeven gestort. Een erg eh… interessante ervaring. Ik weet namelijk over het algemeen geen fuck over wijn. Maar, babbelen over een diepe, zoete, zware, fruitige of aarde-achtige smaak, dat kan ik best. Dat was wat ik mijn baas 2 minuten daarvoor had zien doen. En het klonk best intelligent.
In eerste instantie waren alle oude wijnmannetjes niet bijster geïnteresseerd in ons. Na het afgeven van ons visitekaartje en de mededeling; ‘we zoeken een wijn om te verkopen in het restaurant waar we werken. We moeten hem heel lekker vinden, anders krijgen we hem niet verkocht. En hij mag best wat kosten’, waren ze spontaan erg geïnteresseerd. Allemaal bullshit, wie zijn wij om te beslissen welke wijn er in het restaurant verkocht wordt? Maar dat hoeven die wijnmannetjes niet te weten. Vanaf dat moment kregen we de duurste wijnen te proeven. Gevolgd door een gezellig praatje over een diepe, fruitige, zware of aarde-achtige smaken.
Ja. Gratis dure wijnen proberen. Yum! 

Mobile Update

Nou, poging 2098123578496 om een blog te schrijven. Aangezien Sofie (dat meisje die altijd die grappige, leuke, spontane blogs schrijft) al een paar weken/maanden zeurt dat ik ook eens wat aan onze blog moet gaan doen, en drijgt anders de naam van onze blog te veranderen en mijn naam weg te halen, hier maar weer eens een poging voor een blog.

Aangezien ik niet goed ben in stukjes schrijven, hier wat foto's die ik met mijn mobiel heb gemaakt van afgelopen week.





1. We zitten inmiddels alweer bijna twee weken in ons nieuwe apartement, wat hartstikke goed bevalt! Het enige nadeel is dat we geen verwarming hebben en het nu hartje winter in Melbourne is, dus kwam Sofie met het briljante idee om de oven als verwarming te gebruiken haha.

2. Mijn zelfgemaakte eerste chocolademelk! We werken sinds kort beide in een chique restaurant, wat best wel eng is omdat we totaal geen verstand hebben welke wijn goed bij welk gerecht gaat etc maar gelukkig zijn de collega's heel aardig en leggen ze ons alles uit. Laatst hebben we een proeverij gehad van gerechten van de menukaart, en een paar dagen geleden een wijnproeverij + uitleg over de koffieautomaat! Wie had gedacht dat ik zowaar nog is wat zou leren hier..

3. Vandaag een heerlijke dag gehad. Na eerst veels te veel geld uit te hebben gegeven aan kleding, heb ik daarna heerlijk in deel II van de triologie 'Fifty Shades of Grey' gelezen bij de Starbucks (aanrader!)

4. Een heerlijke foute spiegelfoto met mijn nieuwe lichtblauwe blazer en mijn nieuwe zwarte taillebroekje! Het broekje heeft een strik die helaas op de foto niet zo goed te zien is.

5. De lekkere lunch die we samen gister hebben gegeten in een leuk caféetje vlak bij ons om de hoek.

6. Jaaaaaaaa ik maak Sofie al maanden gek over dat ik dit geweldige recept wil koken en ein-de-lijk is het er maandag van gekomen en heb ik voor het eerst in 5 maanden dit weer eens gegeten. Het is super lekker en super simpel, hier het recept:

Ingredienten voor 4 mensen:

• 400 gram kipfilet
• 1 rode ui
• 1 potje rode pesto
• 1 groot bakje crème fraîche (dus niet die kleine van 125 ml)
• 1 pot geroosterde rode paprika's (tenzij het een smalle pot is, dan twee potten)
• 400 gram pasta

Bereiding:

• Ovenschaal licht invetten met olijfolie
• Geroosterde paprika's schoonmaken (opensnijden, pitjes eruit en zwarte dingen er af schrapen) en op de bodem van de ovenschaal leggen
• Kipfilet in kleine stukje snijden en op de paprika leggen
• Lekker peper en zout over de kipfilet strooien
• Oven voorverwarmen op 200 graden
• Rode ui pellen, in ringen snijden en over de kipfilet leggen
• In een bakje het hele bakje crème fraîche met het hele potje rode pesto mengen en over de kipfilet smeren
• Ovenschaal 45 minuten in de oven doen
• Pasta gaar koken

7. Achter deze foto zit in iets langer verhaal. Sofie en ik hebben beide vandaag nieuwe hardloopschoenen en hardloopkleren gekocht want....... ik heb me opgegeven voor de Melbourne Marathon! Dat houdt in dat ik op 14 oktober tien kilometer hard ga lopen! Gelukkig heb ik nog even om te trainen, want ik kan nu net met moeite 5km lopen.. Maar ik kon geen betere motivatie bedenken om in dit barre weer te gaan hardlopen, dan me op te geven voor een marathon! Ik ben al een paar maand bezig met hardlopen (lees: 3 weken heel fanatiek en dan weer een maand niet) en Sofie had mij belooft dat als we hier nog een jaar gingen beloven, zij ook hardloopschoenen zou kopen en vandaag was eindelijk dat moment! We hebben net beide hardgelopen en geloof het of niet: het was leuk!

8. Dit is misschien een verklaring waarom hardlopen zo leuk is. Geloof me, hardlopen langs het strand en dit als uitzicht maakt het een stuk makkelijker vol te houden!


Helaas kan ik de wedstrijd Nederland - Duitsland niet zien, maar ik zal duimen in mijn slaap!
Liefs Eline

Verhuizen!

Mijn vorige verhaal eindigde ik met ‘laten we hopen dat ik jullie in de volgende update kan vertellen dat we het perfecte appartement gevonden (en gekregen) hebben!’. Goed nieuws: dat is zo!

Afgelopen zaterdag zijn we na onze eerste werkdag naar mijn oude huis geracet om de laatste dingen in te pakken. Het plan was om al onze 24244938 koffers, tassen en dozen + een bed in de tram te proppen (zo’n goed plan!), maar toen kwam onze nieuwe huisgenoot gelukkig met het aanbod om ons met de auto op te halen. Onze reddende engel.

Nadat alle troep in onze nieuwe slaapkamer gepleurd was, zijn we als een gek naar de Ikea gegaan. Die sloot bijna, en ik moest twee uur later alweer bij mijn oppasbaantje aan de andere kant van de stad zijn. HAAST. Maar, alle benodigdheden, allemaal wit of roze, hoe typisch, zijn binnen de tijd bij elkaar gesprokkeld en afgerekend (dag spaargeld!). Tijd voor mij om door te gaan naar mijn oppasbaantje. Tijd voor Eline en Josh (onze huisgenoot) om alles uit te pakken en in elkaar te zetten. Een perfecte taakverdeling, als je het mij vraagt.

Ons nieuwe huis is een beetje oud, koud en heeft geen vaatwasser (ik ben een verwend en lui meisje), maar buiten dat hebben we het helemaal prima voor elkaar. We worden warm gehouden door een openhaard. We zitten 200 meter van het strand, 100 meter van de dichtstbijzijnde uitgaansstraat en 50 meter van de tramhalte vandaan. Verder is onze slaapkamer heerlijk groot en onze huisgenoot een schatje. Hij had eerst de grote slaapkamer, maar bood bij de eerste ontmoeting al aan om met ons van kamer te ruilen. Ideaal!

Het baantje dat we hebben is leuk en heel gezellig, en baantje nummer twee is in zicht! Bij baan 1 draaien we ongeveer vier dagen per week een shift van 10 tot 5, en bij baan 2 kunnen we shifts draaien van 6 tot 10. Ideaal te combineren dus. Baantje 1 is in een gezellig café, baantje 2 zou zijn in een restaurant/(wijn)proeverij. Een nieuw concept, en ze openen dit weekend pas, dus we hebben de komende dagen een paar introductiedingen. Baal stiekem wel een beetje dat ik de wijnproeverij moet missen omdat ik al ingeroosterd sta bij baantje nummer 1, gehe.

Om dit hele verhaal even kort voor jullie samen te vatten: het gaat goed met me. Heel goed! En het plan om langer in Australië te blijven gaat definitief door! Heel erg fijn en leuk en ik ben echt heel gelukkig en blij. Van de andere kant is het idee dat ik al mijn vrienden en familie nog minstens 10 maanden langer moet missen af en toe ook wel een beetje moeilijk. Maar dat hoort er nou eenmaal bij. Helaas.

Liefs, Sofie

Update

1.       We hebben een baan! Ik heb vandaag een trial (= proefuurtje) gelopen in een leuk café, waar Eline afgelopen weekend een trial gedaan heeft. Ik was eigenlijk zondag al aan de beurt, maar heb toen maar gezegd dat ik ziek was. Voelde me na 3 uurtjes slaap niet echt in staat om leuk en vrolijk in een café rond te lopen. Sssssoftt. I know. Oorspronkelijk zouden ze van de drie mensen (ik, Eline en een onbekend ander iemand) die afgelopen week meeliepen één iemand kiezen. Maar ik kreeg vandaag na m’n twee proefuurtjes te horen dat ze niet konden kiezen tussen mij en Eline, dus dat ze ons daarom maar allebei aan gingen nemen. Het is niet full-time, maar een leuk begin is het zeker. Ondertussen zoeken we nog even verder naar een tweede baantje om de vrije uurtjes op te vullen, maar voor nu is dit voor mij genoeg om definitief te zeggen dat ik blijf. Jeej!

2.       Joe (de jongen van het appartement van zaterdag) laat niks meer van zich horen. Faaaaaaaaaaaaaallllll. Ik heb hem nog een heel lief ‘just wondering if you made up your mind about the apartment?’-sms gestuurd, maar ook daar komt geen reactie op. Boehoe! Hij vond ons niet leuk genoeg. Dit is slecht voor mijn ego (haha).

3.       We hebben vandaag nog 2 andere appartementen bekeken, maar deze waren het allebei niet helemaal. Een van de twee had alleen een internetsignaal als je buiten ging zitten. Prima in de zomer, maar het wordt nu winter, en met een graad of 10 zie ik het persoonlijk niet zo zitten om buiten te gaan zitten als ik even op het internet wil. Appartement nummer twee zouden we moeten delen met een beetje een vreemde, niet goed Engels sprekende 31 jarige man. Ook niet ideaal. Morgen en overmorgen bekijken we er nog een paar, dus laten we hopen dat daar wat tussen zit.

4.       Dit is mijn laatste week als au-pair! Dat heb ik al vaker gezegd, maar deze keer echt! Van de ene kant heel erg fijn, ik heb mijn portie full-time kinderen voorlopig wel weer gehad. Van de andere kant zijn het ook wel heel erg lieve schatjes. Ze zaten vandaag te vertellen hoe erg ze me gingen missen en dat ze wilde dat ik elk weekend bij ze langs kwam in China (daar verhuizen ze over 3 weken heen). Aaaawhh.

En nu ga ik snel slapen want het hectische leven hier (kinderen naar school brengen, trials doen, m'n cv overal achterlaten, appartementen bekijken, kinderen ophalen en vermaken, op appartementen reageren en bij nog meer appartementen langs) begint me een beetje op te breken. Laten we hopen dat ik jullie in de volgende update kan vertellen dat we het perfecte appartement gevonden (en gekregen) hebben!

Liefs, Sofie

Huizenjacht

De dag begon vandaag vroeg. Heel  VROEG. 7.30. Normaal zou ik over deze tijd niet klagen. Na een hele fles wodka de avond ervoor wel. Hoi kater. Hoi trillende handjes. Hoi brak hoofd. Prima toestand om een goede eerste indruk mee te maken. (groetjes Sofie. Nu komt Eline)

De dag begon vandaag vroeg. Heel VROEG. 7.30. Dat is voor mij normaal al niet draagbaar, maar na een hele fles wodka de avond ervoor, en een nacht te hebben geslapen op een koude (!) bank wel. Sofie daarentegen had het weer goed voor elkaar en had een heerlijk warm bed. Bitch.

In ieder geval, werd ik dus om 7.30 (te vroeg jongens, te vroeg) ongeveer de bank afgepleurd, en moesten Sofie en ik door de kou, op te hoge hakken een tram zoeken naar huis. (Ik zou graag meer willen vertellen over onze nacht maar dan krijg ik ruzie met Sofie, en aangezien ik het komende jaar een kamer met haar deel lijkt me dit geen verstandig idee. Herinner me over een jaar hieraan, dan vertel ik alle details). In ieder geval, brak brak brak en moe moesten we ons toen opeens klaar gaan maken voor een lange dag huizenjacht.

Hier is Sofie weer want Eline blijft op een zeurderig toontje uitkramen dat ze geen blogs kan schrijven. In ieder geval; huizenjacht. We zijn met onze egg-baconsandwich en cappuccino in de tram gestapt. De tram de verkeerde kant op. Oeps. Goedemorgen! Lekker begin.

Huis nummer één (waar we precies 25 minuten te laat aankwamen) had geen werkende deurbel. Het raam stond open dus toen er geen reactie kwam op ons gebonk zijn we daar maar door naar binnen geklommen. In het huis was in eerste instantie niemand te vinden, maar na even rondgelopen te hebben, kwam er uit een van de kamers een lekkere fransman tevoorschijn. Die kon ons vertellen dat de huseigenaar net weg was. Oeps. De lekkere fransman heeft ons het huis en de kamer laten zien. Wat er beide prima uitzag. De kamer was enorm en heerlijk cheap. Maar……. 1 badkamer delen met 10 andere huisgenoten? Slecht plan.

Voor huis nummer twee waren we op dat moment ook al drie kwartier te laat. De kamer was inmiddels vergeven dus de moeite van langsgaan hoefden we daar al niet eens meer te nemen. Dit gaf ons wat meer ruimte in de planning. Tijd voor een cappuccinootje om wakker te worden. Helaas bij het verkeerde café want de cappuccino was VIES. Oke, dat boeit jullie waarschijnlijk geen fuck.

Huis nummer drie was best prima. De kamer was groot. Er waren 4 badkamers, twee keukens, drie balkons, en drie tv’s. Chill dus. Maar… de enige huisgenoot die we gezien hebben was op z’n zachtst gezegd een beetje raar. Vreemd. Apart. Ik weet dat we nu te snel oordelen want dit zegt natuurlijk niets over de rest van de huisgenoten. Maar toch.

Het laatste huis wat op de planning stond was een huis met maar één andere huisgenoot. Joe. Voor we Joe ook maar gezien hadden vlogen de flauwe grappen over hem al in het rond. Allemaal ten onrechte, want Joe was leuk, chill en gezellig (en heel erg knap). Het huis was fijn. Heel erg fijn. De woonkamer was mooi. Heel erg mooi. De slaapkamer was mini, maar met een fijne woonkamer hebben de slaapkamer toch alleen maar nodig als plek om te slapen. Helaas staat de kamer in het huis van Joe al een tijdje leeg. Bij gebrek aan de perfecte huisgenoot. We moeten aan een paar strenge eisen voldoen. Dus…. Nu is het heel hard hopen dat Joe ons leuk genoeg vond. En dat horen we maandag.

Wordt vervolgd……………………

Liefs, Sofie. En een beetje van Eline.

Australia in pictures part II

Bovenstaand een lading foto’s van de afgelopen 5 maanden. Wat er zoal te zien is? (1) Ik met een vriendin uit Nederland in Brisbane, (2) een Melbournse ‘skyline’, (3) een roadtrip ergens ten westen van Melbourne, (4) ik (op een andere roadtrip) ergens langs de Great Ocean Road, (5) graffiti in de binnenstad, (6) ik weer (jeetje, wat kunnen jullie veel van mijn hoofd genieten deze keer), deze keer ergens in de stad, (7) Brisbane by night, (8) taco’s. Toevallig ook in Brisbane, maar dat doet er verder niet zo heel veel toe, (9) Eline op de Great Ocean Road-roadtrip, (10) een uitzichtje op diezelfde roadtrip, (11) een pre-uitgaans foto, en ten slotte (12) een paar kangoeroes.

Als jullie net zo lui zijn als ik hebben jullie aan deze hele opsomming niks gehad. Ik ben altijd te lui om steeds naar boven te scrollen om te zien welke omschrijving bij welke foto hoort. Maar toch. Het idee is leuk.

Afgelopen week hebben we ons vooral bezig gehouden met het zoeken van werk. We hebben ons stralende hoofd met onze sprankelende glimlach vergezeld met een geweldig cv in half Melbourne laten zien.  We hebben wat weekendbaantjes aangeboden gekregen. Wat een leuk begin is, maar van een weekendbaantje alleen kunnen we helaas niet leven. Of in ieder geval, niet op de manier waarop wij willen. Doei lunches, nieuwe schoenen, flessen wodka en avondjes stappen. Dus, het is nog even wachten op het perfecte aanbod. En dat gaat er komen. Echt. De hoop is er in ieder geval. We doen deze week en volgende week een paar meeloopuurtjes in verschillende cafés.

Ik heb gister meegelopen in een take-away shop hier om de hoek. Maar hallo?! Een café dat 12,50 per uur betaalt, in een land waar 18 tot 22 dollar per uur toch wel het gemiddelde loon is? Nee sorry, daar ga ik niet aan beginnen.

Morgen avond loop ik ergens mee achter de bar. Wat denken jullie? Ben ik een goede barvrouw?

Liefs, Sofie

Nog even een technisch vraagje; is er een slimmerd die mij kan vertellen of het mogelijk is om in blogger iets aan de afbeeldinginstellingen te veranderen? Ik pas tot nu toe voor elke foto die ik plaats het formaat handmatig aan van normaal naar extra groot. Maar ik ben lui, dus het zou heel erg fijn zijn als ik in zou kunnen stellen dat ik dit als standaard formaat wil. Kan dat?